σπίτια χωρίς ρεύμα
εργαζόμενες χωρίς συμβάσεις,
άρρωστοι χωρίς φάρμακα,
μαθήτριες χωρίς δασκάλους,
φοιτητές χωρίς συγγράμματα,
μετανάστριες χωρίς ελπίδα,
κρατούμενη χωρίς φαγητό,
αλλά η καταστολή καλά κρατεί.
ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΜΩΡΟ ΜΟΥ…
11 Ιουλίου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, γίνεται επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο της κατάληψης Αpertus στο Αγρίνιο και προκαλούνται φθορές. Η επίθεση γίνεται λίγες μέρες μετά τη δυναμική κινητοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών του Αγρινίου ενάντια σε συγκέντρωση νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής σε κεντρικό σημείο της πόλης.
Απόγευμα Παρασκευής 13 Ιουλίου η κατάληψη Δράκα στη Κέρκυρα δέχεται επίσης εμπρηστική επίθεση και από τις φλόγες καταστρέφεται σχεδόν ολοσχερώς ο πρώτος όροφος του κτιρίου. Αμέσως μετά τη φωτιά, ο ιδιοκτήτης του επί χρόνια εγκαταλελειμμένου κτιρίου, νοσοκομείο Κέρκυρας, εκκινεί διαδικασίες αξιοποίησης του και η αστυνομία αποκλείει την είσοδο σε αυτό.
Ξημερώματα 20ης Ιουλίου, τα ΜΑΤ σπάνε την απεργία της χαλυβουργίας με χρήση χημικών και βίας και πραγματοποιούν προσαγωγές, παραδίνοντας την στην εργοδοσία και στους απεργοσπάστες.
4 Αυγούστου ξεκινά η επιχείρηση της ΕΛΑΣ, με το όνομα «Ξένιος Ζευς», το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα πογκρόμ μεταναστών, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας και στον Έβρο. Προσάγονται χιλιάδες μετανάστες και πολλοί απ’ αυτούς συλλαμβάνονται και στοιβάζονται περιμένοντας την απέλασή τους. Η επιχείρηση συνεχίζεται και στην Πάτρα, στις αρχές Οκτωβρίου, με 200 τουλάχιστον συλλήψεις, ενώ αναμένεται να ξεκινήσει και στη Θεσσαλονίκη.
Στις 5 Αυγούστου «όπως και στη Χαλυβουργία, έτσι και στις Σκουριές Χαλκιδικής θα εφαρμοστεί η νομιμότητα», η αστυνομία κάνει εκτεταμένη χρήση χημικών και πλαστικών σφαιρών για να διαλύσει την συγκέντρωση κατοίκων και αλληλέγγυων που αντιστέκονται στη δημιουργία μεταλλείων χρυσού της Eldorado Gold. Στην επόμενη πορεία στις 09/09 οι δυνάμεις καταστολής, συνεπείς στο δόγμα της μηδενικής ανοχής, πνίγουν τους διαδηλωτές με τη ρίψη εκατοντάδων χημικών και τραυμάτισαν πολλούς από αυτούς με ευθείες ρίψεις δακρυγόνων, στοχεύοντας στα κεφάλια τους. Αποτέλεσμα της μανίας τους ήταν να τεθεί σε κίνδυνο η όραση και η ακοή διαδηλωτών, να προκληθούν πάμπολλα εγκαύματα και ένας διαδηλωτής να υποστεί θλάση στον πνεύμονα και ρήξη σπλήνας.
Ξημερώματα του Σαββάτου 18 Αυγούστου, με εντολή του δήμαρχου Αθήνας, τα ΜΑΤ εισβάλουν και επιχειρούν να θέσουν τέλος στη λειτουργία της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης, βάζοντας λουκέτο και απαγορεύοντας την είσοδο σε αυτή στους βιοκαλλιεργητές στην προγραμματισμένη βδομαδιάτικη Λαϊκή Αγορά των προϊόντων τους. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, λειτουργούσε για περισσότερο από 7 χρόνια με πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής ως ανοιχτός αυτοδιαχειριζόμενος χώρος.
Στις 7 Σεπτέμβρη χρυσαυγίτες με συνοδεία βουλευτών τους, επιτίθενται σε μετανάστες μικροπωλητές στο πανηγύρι της Ραφήνας, με την ανοχή του δήμου, της εκκλησίας, της αστυνομίας και των άβουλων τρομαγμένων παρευρισκόμενων που συνεχίζουν την περιφορά της εικόνας. Παρόμοια σκηνικά γίνονται τις επόμενες μέρες σε λαϊκές αγορές στο Μεσολόγγι και στην Μακρυνεία.
8 Σεπτέμβρη στην αστυνομοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, οι αστυνομικές δυνάμες πραγματοποιούν από το πρωί «αναίτιες» προσαγωγές στο κέντρο της πόλης. Μετά το τέλος των διαδηλώσεων με αφορμή την ΔΕΘ, ακλουθούν μικρής έντασης επεισόδια και οι μπάτσοι απαντούν με ρίψεις κρότου λάμψης, ανελέητο κυνηγητό πάνω στις οδούς Εγνατία και Αγ. Σοφίας. Στη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Αγ. Σοφίας ομάδα ΔΕΛΤΑ περικυκλώνουν και ξυλοκοπούν άγρια τους διαδηλωτές πραγματοποιώντας 31 συλλήψεις. Οι συλληφθέντες καταδικάζονται οι περισσότεροι σε 6 μήνες φυλάκιση με 3 χρόνια αναστολή για «διατάραξη κοινής ειρήνης» και παθητική αντίσταση.
Στις 12 Σεπτέμβρη αστυνομικοί όλων των αποχρώσεων (ΜΑΤ, ΕΚΑΜ κι ασφαλίτες) εισβάλουν στην κατάληψη ΔέΛΤΑ με κινηματογραφικό τρόπο, επικαλούμενοι εντολή Σαμαρά, καταστρέφουν υποδομές και κατασχέτουν προσωπικά αντικείμενα. Κατόπιν λεκτικής και σωματικής βίας συλλαμβάνουν 10 άτομα της κατάληψης εκ των οποίων ο ένας κρατείται ακόμα στο μεταγωγών υπό την απειλή απέλασης. Το κτίριο ανήκει στο ΤΕΙΘ και στέγαζε φοιτητικές εστίες, αλλά πριν 7 χρόνια, το ΤΕΙΘ θέλησε να περάσει την ιδιωτικοποίηση της εστίας και το εγκατέλειψε. Τώρα ισχυρίζεται ότι θέλει να στεγάσει στην ΔέΛΤΑ φοιτητικές εστίες…
Στις 13 Σεπτέμβρη «άγνωστοι» εισβάλουν στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πανεπιστημίου Ρεθύμνου «χωρίς κανείς ν’ ακούσει ή να δει τίποτα». Είναι η τρίτη κατά σειρά εμπρηστική επίθεση μόλις μία βδομάδα μετά την προηγούμενη. Η στάση της πρυτανείας του πανεπιστημίου Κρήτης είναι να σωπάσει απέναντι στις ναζιστικές επιθέσεις που συνέβησαν μέσα στο πανεπιστήμιο, επιτιθέμενοι ταυτόχρονα στο ίδιο το στέκι σφραγίζοντάς το.
23 Σεπτέμβρη, απόγευμα και αμέσως μετά από συγκέντρωση συμπαράστασης συγγενών και αλληλέγγυων έξω από τις φυλακές του Κορυδαλλού οι κρατούμενοι από τρεις πτέρυγες εξεγείρονται έχοντας φτάσει προφανώς στα όριά τους και ζητώντας τα αυτονόητα. Στην Ε΄ πτέρυγα, όπου κρατούμενοι αρνούνται να μπουν στα κελιά τους γίνεται επέμβαση των ΜΑΤ στη νεκρή ζώνη της φυλακής και χρήση χημικών.
Το πρωί της Τετάρτης 26 Σεπτεμβρίου -ημέρα γενικής απεργίας- ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις επιτίθενται στην ανοιχτή απεργιακή προσυγκέντρωση στην πλατεία Γαρδένιας, καλεσμένη από την Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου και τον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Βίλα Ζωγράφου. Αποτέλεσμα, να κυνηγηθεί ο συγκεντρωμένος κόσμος στα γύρω στενά, πολλοί να χτυπηθούν και πάνω από 20 άτομα να προσαχθούν στην ασφάλεια, εκ των οποίων 12 συλλαμβάνονται, ανάμεσα τους και μαθητές από σχολεία της περιοχής. Οι φωτογραφίες των συλληφθέντων δημοσιεύονται από την αστυνομία και τα καθεστωτικά αναλαμβάνουν την διαπόμπευση τους. Το ίδιο απόγευμα και χωρίς καμία απολύτως αφορμή ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις κυκλώνουν τον συγκεντρωμένο κόσμο που έχει μαζευτεί στην πλατεία Γαρδένιας και πραγματοποιεί μικροφωνική λόγω των πρωινών γεγονότων . Παρόμοια γεγονότα εκτυλίσσονται στις συγκεντρώσεις στο Παγκράτι και στη Δάφνη.
Στις 27 Σεπτέμβρη, στη Λάρισα, μαθητές συλλαμβάνονται στην αυλή του κατειλημμένου σχολείου τους, εν μέσω πανελλαδικών σχολικών κινητοποιήσεων για τις περικοπές στα σχολεία, από ομάδες διας οπκε και λοιπά ανθρωποειδή και τους μεταφέρουν στην ασφάλεια.
Βράδυ Κυριακής 30 Σεπτέμβρη, αντιφασιστική μηχανοκίνητη περιπολία (με σκοπό να ανακόψει τα τάγματα εφόδου νεοναζί χρυσαυγιτών κοντά στην πλ. Αμερικής) δέχεται επίθεση από μπάτσους με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό αρκετών ατόμων και 15 συλλήψεις, οι περισσότεροι από τους οποίους φέρουν εμφανή σημάδια κακοποίησης κατά την σύλληψη ή/και κατά την παραμονή τους στην ΓΑΔΑ. Οι αστυνομικοί ύστερα επιτίθενται και ξυλοκοπούν τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων και συλλαμβάνουν άλλους 4. Η Ευελπίδων έκτοτε παραμένει στρατοκρατούμενη και παρόμοια σκηνικά εκτυλίσσονται και στις επόμενες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης.
1 Οκτωβρίου, εκκενώνεται αυτόνομος κοινωνικός χώρος στην Βέροια και συλλαμβάνονται 8 άτομα. Η επιχείρηση της αστυνομίας γίνεται μετά από καταγγελία της Χρυσής Αυγής και την μήνυση που κατέθεσε η δήμαρχος της πόλης εναντίων της συνέλευσης της κατάληψης.
Η επόμενη επίδειξη των κατασταλτικών δυνάμεων αναμένεται στη Θεσσαλονίκη, όπου «ακούστηκε» ότι η εκκένωση της ΔέΛΤΑ δεν ήταν παρά η αρχή, στο σχέδιο επίθεσης του κρατικού μηχανισμού στις καταλήψεις και στους ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους της πόλης. Ήδη συζητιέται η εκκένωση της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ γύρω στα μέσα Οκτωβρίου από κλιμάκια του Υπουργείου Πολιτισμού και της κρατικής ασφάλειας.
Οι επιθέσεις πολλές και η καταστολή διευρύνεται. Δεν μας εκπλήσσουν. Είναι οι προσεκτικά μελετημένες κινήσεις ενός καθεστώτος που περικόπτει κάθε του έξοδο για την κοινωνική αναπαραγωγή πλην αυτού της καταστολής των ανταγωνιστικών κινήσεων.
Το δόγμα της μηδενικής ανοχής από κράτος και παρακράτος δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο. Η σιωπή απέναντι στα φασιστικά πογκρόμ, στις επιχειρήσεις σκούπα και στις επιθέσεις στις καταλήψεις και στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, σε απεργιακές κινητοποιήσεις και σε συνελεύσεις κατοίκων είναι συνενοχή.
Ας μην μείνουμε αδρανείς. Ας μην συνηθίσουμε την καταστολή που επιχειρεί να επιβάλλει την υποβάθμιση των ζωών μας. Η καταστολή και η τρομοκρατία γκρεμίζονται στο δρόμο, στις συνελεύσεις γειτονιών, στην αυτοοργάνωση στους χώρους εργασίας, στα κατειλημμένα σχολεία και αμφιθέατρα.
ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ – ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ