Μέχρι πρότινος, μέσω διεκδικήσεων και αγώνων, οι υποψήφιοι/ες διδάκτορες του τμήματος ηλεκτρολόγων μηχανικών κατάφεραν να αμείβονται για το διδακτικό τους έργο μέσω κονδυλίου του ΤΣΜΕΔΕ, δηλαδή του ασφαλιστικού φορέα των μηχανικών. Το διδακτικό τους έργο περιλαμβάνει τις επιτηρήσεις, διορθώσεις γραπτών, εργαστηριακές ασκήσεις και τα μαθήματα ασκήσεων. Τα τελευταία χρόνια τα χρήματα από αυτό το κονδύλι σταθερά μειώνονταν, στα πλαίσια του “εξ’ ορθολογισμού” των δημοσίων δαπανών, έως το Γενάρη του 2017 που κόπηκε εντελώς. Εν γνώσει και μέσω αδιαφορίας του τμήματος οδηγηθήκαμε στο σημείο οι υποψήφιοι/ες διδάκτορες να καλούνται να συνεχίσουν να επιτελούν το έργο τους απλήρωτοι. Ως αντίδραση σε αυτή την κατάσταση ο σύλλογος διδακτόρων “Απειρέσιος” αποφάσισε από την Δευτέρα 16/10 την αναστολή της συμμετοχής των μελών του στις επικουρίες διδασκαλίας έως ότου εξασφαλιστεί η απαιτούμενη χρηματοδότηση.
Η διεκδίκηση των διδακτορικών για συνέχιση της πληρωμής τους δεν αποτελεί κάποιο μπόνους καλής θέλησης του τμήματος, αλλά εξασφαλίζεται και μέσω κανονισμού ο οποίος ορίζει ότι οι διδακτορικοί δεν υποχρεούνται να συμμετέχουν στην διδακτική διαδικασία αλλά όταν το κάνουν είναι πληρώνονται, ως διδακτικό προσωπικό, με αμοιβή που ορίζει το τμήμα. Ανεξάρτητα από την νομική κατοχύρωση εμείς αντιλαμβανόμαστε την ακαδημαϊκή δραστηριότητα των διδακτορικών ως εργασία. Το πανεπιστήμιο δεν τους κάνει χάρη, ούτε οι ίδιοι εν τέλει βρίσκονται σε αυτό για τη χαρά της γνώσης και της μάθησης. Στην πραγματικότητα πουλάν καθημερινά την εργατική τους δύναμη για να παραχθεί υπεραξία. Αυτή μεταφράζεται είτε μέσω ερευνητικών προγραμμάτων από τα οποία το πανεπιστήμιο και οι καθηγητές κερδίζουν σε κύρος και χρήματα, είτε μέσω κάλυψης πάγιων και διαρκών διδακτικών υποχρεώσεων των καθηγητών για τις οποίες οι ίδιοι πληρώνονται. Έτσι, αποτελούν απαραίτητο κομμάτι του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού του πανεπιστημίου και ως τέτοιο παράγουν έργο για αυτό.
… και τα φράγκα μου μετράω
Αυτή η αδιαφορία του τμήματος και η αρνητική στάση μεγάλης μερίδας καθηγητών για το ζήτημα δεν μας προκαλεί έκπληξη. Πάγια πολιτική του πανεπιστημίου είναι να καλεί τους εργαζόμενούς του “να βάλουν πλάτη” (aka να δουλεύουν απλήρωτοι) για την διατήρηση της πανεπιστημιακής ομαλότητας. Καθημερινά βλέπουμε το πανεπιστήμιο να συγκαλύπτει και να σιγοντάρει την απλήρωτη εργασία. Κλασσικά παραδείγματα αποτελούν διδακτορικοί οι οποίοι διδάσκουν δωρεάν στα περισσότερα τμήματα του ΑΠΘ, είτε επειδή θεωρείται άτυπα υποχρέωσή τους, είτε επειδή επιβάλλεται να βοηθήσουν τον καθηγητή-αφεντικό τους. Φοιτήτριες οι οποίες κάνουν πρακτική άσκηση απλήρωτα σε εταιρείες καθώς το πανεπιστήμιο την αντιλαμβάνεται ως μαθητεία άσχετα αν καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Φοιτητές οι οποίοι εξαναγκάζονται να παράγουν έργο δωρεάν για ερευνητικά προγράμματα μέσω των διπλωματικών τους εργασιών. Εργαζόμενες στα διάφορα πόστα του πανεπιστημίου οι οποίες καλούνται να εργάζονται δωρεάν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Εμείς από την πλευρά μας δεν δεχόμαστε απλήρωτη εργασία υπό οποιαδήποτε συνθήκη. Η επίκληση στην ακαδημαϊκή ενότητα δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένα ακόμα μέσο για την περαιτέρω υποτίμηση μας. Αποτελεί το ιδεολογικό αφήγημα το οποίο προσπαθεί να συγκαλύψει τις ταξικές αντιθέσεις εντός του πανεπιστημίου. Δεν βάζουμε πλάτη για την ομαλή λειτουργία κανενός ιδρύματος. Είμαστε κομμάτι όλων αυτών που βιώνουν καθημερινά την εκμετάλλευση εντός πανεπιστημίου και ως τέτοιο θα σταθούμε δίπλα στους απλήρωτους διδακτορικούς.