Τα τελευταία 30 χρόνια η λέσχη του ΑΠΘ αποτελεί πεδίο διαρκών αγώνων που διασφάλισαν ιστορικά τον κοινωνικό χαρακτήρα της. Ή αλλιώς, την ελεύθερη πρόσβαση σε όλους και όλες που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων και επιλέγουν να καλύπτουν τη βασική τους ανάγκη για σίτιση στην λέσχη. Η κατάκτηση αυτή, δεν ήταν ποτέ κάποια φιλανθρωπική κίνηση της πανεπιστημιακής κοινότητας προς τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες της πόλης, αλλά αποτέλεσμα αυτών των αγώνων. Στα πλαίσια, όμως, της αναδιάρθρωσης που εξελίσσεται στα πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια, έχει ξεκινήσει μία επίθεση ενάντια στην κατάκτηση αυτή, μέσω του ελέγχου πάσο στην είσοδο της λέσχης και με την ταυτόχρονη μείωση μερίδων, υποβάθμιση της ποιότητας του φαγητού, υποτίμηση και εντατικοποίηση των εργαζομένων, πάντα με πρόσχημα την ελλιπή χρηματοδότηση.
ΜΗ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΑΣΟ
Απαντώντας σε αυτή την επίθεση, αρχίσαμε έναν αγώνα για την λέσχη γύρω από 3 βασικούς άξονες: ελεύθερη είσοδος χωρίς αποκλεισμούς, καλύτερη ποιότητα φαγητού και καμία υποτίμηση/εντατικοποίηση των εργαζομένων. Έτσι, όποτε η διοίκηση προσπαθούσε να αποκλείσει κόσμο εμείς απαντούσαμε με άμεσο μπλοκάρισμα του ελέγχου, κατ’ επανάληψη μαζικές παραστάσεις σε όργανα διοίκησης και άμεσες δράσεις. Αντίστοιχα κινηθήκαμε και γύρω από τους άλλους δύο άξονες, με μικροφωνικές, στένσιλ, ντου στα μαγειρία και άλλα πολλά.
Πέρυσι (2013-14) και αφού η λέσχη άργησε να ανοίξει για δύο ολόκληρους μήνες λόγω καθυστέρησης του διαγωνισμού, η υπηρεσία σίτισης της λέσχης ανατέθηκε στην εταιρία catering Αμβροσία Α.Ε. και ταυτόχρονα ξεκίνησε ένας νέος γύρος επιθέσεων από την διοίκηση και τον εργολάβο. Καταρχάς, με το νέο καθεστώς οι εργαζόμενοι εντατικοποιήθηκαν ενώ αυξήθηκε και ο αριθμός εποπτών πάνω από το κεφάλι τους. Ο έλεγχος και οι αποκλεισμοί στην είσοδο εντάθηκαν, με αποκορύφωμα την προσπάθεια για εγκατάσταση σημείων ελέγχου και το κλείσιμο της λέσχης σαν απάντηση στις παρεμβάσεις μας (όπου και έγινε εμφανής η διάθεση της διοίκησης να στρέψει τους υπόλοιπους φοιτητές εναντίον του αγώνα). Όλο εκείνο το διάστημα, όμως, διευρύνθηκε και αναβαθμίστηκε και ο αγώνας στο εσωτερικό του πανεπιστημίου με καθημερινά μπλοκαρίσματα και με αποτέλεσμα ο έλεγχος του πάσο να ακυρώνεται στην πράξη. Με κεντρικό σύνθημα «μη δείχνεις πάσο, δείξε ταξική αλληλεγγύη», προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μία κουλτούρα άρνησης και μη πειθάρχησης στον εκτεταμένο έλεγχο και ταχθήκαμε όπως πάντα μαζί με τις αποκλειόμενες κοινωνικές ομάδες, τις μετανάστριες, τους απόρους, τις φοιτήτριες που πλέον δεν διαθέτουν το προτέρημα του πάσο.
ΔΕΙΞΕ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ερχόμαστε στο σήμερα όπου ανοίγει η λέσχη με εμφανή καθυστέρηση και ενώ 27 εργαζόμενοι της εργολαβίας φύλαξης από φέτος βρίσκονται στο ταμείο ανεργίας. Η ποιότητα και η ποσότητα του φαγητού έχουν υποβαθμιστεί αισθητά και οι έλεγχοι του πάσο συνεχίζονται με την πλειοψηφία των φοιτητών/τριων να τους ανέχονται. Το σύνθημα παραμένει. Δεν θα δεχθούμε καμιά προσπάθεια μετακύλισης του κόστους αναπαραγωγής μας στις πλάτες μας. Με όπλο τις κοινώτητες αγώνα που στήνουμε μέσα και έξω από τις σχολές θα σαμποτάρουμε τους αποκλεισμούς στην λέσχη.
ΚΑΛΟΥΜΕ
κάθε Τρίτη & Πέμπτη στις 14:00 στη λέσχη
για μαζικό ντου
jpeg download: let’s do it