Το ξημέρωμα της 1ης Μαρτίου, δύο τρένα συγκρούονται στα Τέμπη. Το ένα γεμάτο με κόσμο που γυρνούσε από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη και το άλλο εμπορικό. Μέχρι στιγμής υπάρχουν τουλάχιστον 36 νεκροί και πάνω από 80 τραυματίες.
Μέσα στην τραγικότητα αυτού του γεγονότος, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και κάποια ερωτήματα. Πως γίνεται να έχουν δύο τρένα κατεύθυνση για μετωπική σύγκρουση και να μην το γνωρίζει κανείς; Δυστυχώς γίνεται, όταν τα συστήματα ασφαλείας είναι εκτός λειτουργίας για πάνω από 20 χρόνια.
Οι εργαζόμενες/οι στις συγκοινωνίες είχαν προειδοποιήσει πολλάκις χωρίς ανταπόκριση πως ένα τέτοιο δυστύχημα ήταν θέμα χρόνου. Τα ΜΜΕ τόσο καιρό κρατούσαν ξεκάθαρη στάση απέναντι σε αυτές τις προειδοποιήσεις με το να βαφτίζουν τους συνδικαλιστές και όσους αγωνίζονται ως τεμπέληδες ή καιροσκόπους και με το να έχουν περάσει τις απεργίες, στο μυαλό πολλών ανθρώπων ως καταχρηστικές, ως κάτι που απλά τους κλείνει τον δρόμο ή τους δυσκολεύει στο να φτάσουν στον προορισμό τους. Σαν το αποκορύφωμα όλου αυτού, τώρα που η τραγωδία συνέβη, εμφανίζονται, στα ΜΜΕ, όσοι τόσο καιρό επέλεγαν να μην ασχοληθούν, κάνοντάς ότι κλαίνε και ότι θα ψάξουν να βρουν τους υπαίτιος, εννοώντας ότι μάλλον δεν είναι αυτοί.
Από το υποβαθμισμένο σύστημα υγείας, το οποία “ξαφνικά” δεν ανταποκρίθηκε την εποχή της πανδημίας και κόστισε χιλιάδες ζωές, έως τα “ατυχήματα” τρένων χωρίς μέτρα προστασίας και συστήματα ασφαλείας. Στον βωμό του κέρδους οι πλούσιοι πλουτίζουν στις πλάτες μας και οι φτωχοί πεθαίνουμε στα κρεβάτια των νοσοκομείων ή στις ράγες των τρένων.
Θα πέσουμε πάνω στα κεφάλια τους